Afscheid

Toen mijn vader werd gecremeerd in 2007 ging ik niet mee naar de ovenkamer. Van de kerkdienst en crematiedienst zijn ook geen foto’s gemaakt. Daar stond ik destijds niet bij stil, maar achteraf is dat wel gaan knagen. Ik heb een grote Molukse familie met heel veel familiefeestjes. Maar meer mensen, dat betekent ook meer uitvaarten. Ik ben dat ene neefje dat piano speelt op een uitvaart. En óók dat ene neefje dat altijd fotografeert bij bijzonderen momenten in de familie. En ook steeds vaker voor onbekenden. Dat doet mij goed. Herinneringen worden opgehaald. Herinneringen worden gemaakt. En de reactie op mijn foto’s: ja, dáár doe ik het voor. En het maakt het gemis van de foto’s die ikzelf niet heb weer goed.

Ik schiet vaak bijzondere momenten, onder andere uitvaarten en afscheidsdiensten. Ik maak het verhaal zichtbaar, terwijl ik zelf onzichtbaar blijf.