Mensen die het leven vieren: ‘Die uitvaarten leg ik juíst vast’

Als ik mensen vertel dat ik regelmatig uitvaarten vastleg, dan schrikken ze meestal. Als uitvaartfotograaf werk ik op een uniek en emotioneel beladen gebied binnen de fotografie. Bij uitvaarten zijn er vaak tranen, maar er is ook veel gelach met de herinneringen die worden opgehaald. “Mensen zie ik regelmatig het leven vieren met een glas wijn in de hand. En terecht. Wees dankbaar voor de mooie jaren samen.”

Verschil tussen een lach en traan in klein

Het vastleggen van de laatste momenten van een dierbare is een zeer emotionele gebeurtenis. Als uitvaartfotograaf begrijp ik hoe belangrijk het is om de momenten vast te leggen die mensen zich later willen herinneren. Dit kunnen momenten zijn van verdriet, maar ook van verbondenheid en liefde. Sterker nog: een lach en traan gaan soms hand in hand. Tranen van het lachen. Een spontane lach om een grapje om even minder sip te zijn. Het vastleggen van deze momenten kan helpen bij de verwerking van het verdriet en het creëren van een blijvende herinnering.

Het leven vieren

Maar naast het vastleggen van het verdriet, zie ik als uitvaartfotograaf ook regelmatig dat mensen het leven vieren. Soms worden uitvaarten georganiseerd als een viering van het leven van hun dierbare. Dit kunnen uitbundige feesten zijn, maar ook intieme bijeenkomsten waarbij herinneringen worden opgehaald en gedeeld. Als fotograaf is het mijn taak om deze momenten vast te leggen en ervoor te zorgen dat de herinnering aan de viering van het leven van de overledene levend blijft.

Positieve herinnering

Ik ben ervan overtuigd dat een viering van het leven van de overledene kan helpen bij het creëren van een positieve herinnering. Het kan helpen bij de verwerking van het verdriet en het accepteren van het verlies. Ik heb gezien hoe deze foto's kunnen helpen bij het creëren van een gevoel van verbondenheid en hoe het mensen kan helpen om zich te concentreren op de mooie momenten in het leven van de overledene.

Nu Pasen voor de deur staat bedenk ik mij opeens: de dood hoeft niet het einde te zijn. Het vastleggen van deze momenten kan helpen bij de verwerking van het verdriet en het creëren van een blijvende herinnering. Ik voel me bevoorrecht om deel uit te maken van deze momenten en om te kunnen bijdragen aan het creëren van een blijvende herinnering.