4 dingen die ik de afgelopen tijd heb gemerkt aan afscheidsfotografie en mezelf
Als ik mensen vertel dat ik regelmatig uitvaarten vastleg, dan schrikken ze meestal. Als uitvaartfotograaf werk ik op een uniek en emotioneel beladen gebied binnen de fotografie. In dit artikel beschrijf ik vier dingen die ik de afgelopen tijd heb gemerkt aan (mezelf tijdens) afscheidsfotografie.
Ik probeer zo normaal mogelijk te doen
Voor mij gaat fotografie niet enkel om het nemen van mooie foto's. Ook in mijn andere fotowerk hou ik van het vastleggen van natuurlijke momenten en niet teveel poseerwerk. Als afscheidsfotograaf heb ik gemerkt dat ik vooral zo normaal mogelijk moet doen. Iemand is net hun dierbare verloren en belandt in een rollercoaster genaamd uitvaart. Je bent ingetogen, je vertelt de nabestaanden dat je meeleeft en dat straal je ook uit. Ik laat het toe als mensen contact zoeken, maar ik blijf er niet in hangen. Ik ben te gast.
2. Taboe is kleiner geworden
Ik heb een grote familie. Hoe meer mensen, hoe meer vreugd. Dat klopt, maar ook meer uitvaarten. Ik voel mij vaak geroepen om de camera te pakken: ik wil mensen helpen om de mooie momenten vast te leggen, juist als het om afscheid gaat. Het is een eer om een deel uit te maken van een dergelijke intieme gebeurtenis en om te kunnen bijdragen aan het creëren van herinneringen die mensen voor altijd zullen koesteren.
3. Het leven is niet perfect, de foto’s ook niet altijd
Intieme momenten. Emotie. Het perfecte plaatje. Soms nét te laat zijn. Soms is het licht verschrikkelijk op een locatie, maar ik schiet bewust met een kleine camera en in principe zonder flitser. Dingen zichtbaar maken, maar zelf onopvallend zijn. Ja, afscheidsfotografie is iedere keer weer anders. Maar de reacties van nabestaanden op mijn foto’s. Ja, daar doe ik het écht voor. En het leven is ook niet perfect, de foto’s tijdens een afscheidsdienst dus ook niet.
4. Reflectie
Ik leer veel van mijn fotowerk, juist vanwege de emotionele en intieme momenten. Ik reflecteer vaak op de uitvaarten waar ik was. Over wat ik mooi vind, hoe luchtig het kán zijn en ik praat ook vaker over de dood. Ik heb een partner en 4 kinderen. Eigenijk is het best gek dat dat gesprek niet zo vanzelfsprekend is, toch? Het is een unieke vorm van fotografie, maar ik voel me bevoorrecht dat ik mensen kan helpen om herinneringen vast te leggen tijdens een van de meest uitdagende momenten in hun leven. Als je overweegt om een uitvaartfotograaf in te huren, hoop ik dat dit blog je een beter beeld heeft gegeven van wat mijn werk inhoudt en waarom het zo belangrijk is.
